Boosheid, ik kan me niet herinneren dat ik het echt gevoeld heb tijdens mijn ziekte.
Verdriet zeker wel, frustratie ook, maar echt boos zijn, kwaad zijn? Nee, dat niet. Heb ik dit onderdrukt? Het zou zomaar kunnen. Vrijdag heb ik een eerste gesprek gehad met de psycholoog. Heel graag wilde ik met een professional, iemand van buitenaf praten. Ik wilde mijn verhalen doen, reflecteren. Met iemand die luistert en ook goede vragen stelt waar ik mee verder kan. Dat laatste is de eerste afspraak al gelukt. Het overviel me, omdat ik het zo snel nog niet had verwacht. De cruciale vraag in dit verhaal was hoe ik met mijn emoties omging Wat voelde ik dan en wat deed ik ermee? Verdriet was redelijk eenvoudig te beantwoorden. Dit voel ik makkelijk en de kraan gaat bij mij snel open. Waterlanders in overvloed, zeg maar. Tranen laat ik van verdriet, van blijdschap, geluk, van het lachen en ook wel van frustratie of machteloosheid. Wat doe ik met boosheid? Weinig! Ik druk het vooral weg. Ik rationaliseer het en probeer de situatie of de ander te begrijpen. Het gevoel stop ik weg en komt er soms op andere momenten uit. Ik ontplof dan ineens. Overigens alleen thuis, binnen mijn gezin, want ‘Hé, dat houd je binnen vier muren’. Dat heb ik meegekregen. Dat ik dit zo openbaar deel is al heel wat. ;-) Dit weekend heb ik het onderwerp boosheid eens lekker laten sudderen. Bij de psycholoog voelde ik al wel dat er nog veel boosheid zit. De afgelopen dagen werd dat gevoel alsmaar sterker. Boosheid over situaties in het verleden, boosheid over situaties in het nu en enorme boosheid over die K..kanker. Wat dat is wat het is: K..KANKER!! Een ziekte die erop gericht is je helemaal te slopen. Een ziekte die je leven en van je naasten volledig op zijn kop zet. Een ziekte die mensen veel te jong uit dit leven haalt en dat voelt zo vreselijk oneerlijk. Dus JA, IK BEN BOOS en ik ga een weg vinden met deze boosheid. De erkenning en het uiten door het hier zo te delen is de eerste stap, oefeningen doen de tweede. Geen positief verhaal deze keer, maar wel een verhaal wat nodig is. Iedereen kent boosheid. Jij ook. Wat doe je ermee? Ik realiseer me nu heel goed dat boosheid eruit moet. Anders ga je het opslaan in je lichaam met alle mogelijke gevolgen van dien. Dat kan niet de bedoeling zijn. En nu? Nu ga ik even heel hard gillen…. WHAAAAAAAA!!