Spelen, als kind deden we het dag in dag uit. Doen wat we leuk vonden. We dachten er niet over na. We speelden gewoon.
Ergens in de jaren zijn we dit afgeleerd. Serieus moeten we zijn. Nadenken over wat we willen en wat er allemaal moet. Degelijke plannen maken, goed onderbouwd met argumenten. Alle speelsheid eruit en daarmee vaak ook het plezier eruit.
What's the plan?
Precies ook wat er gebeurt als je het idee hebt om voor jezelf te beginnen. Het idee ontstaat en al vrij snel belemmer je jezelf, omdat je denkt dat je niet zomaar kunt beginnen. Er moet eerst een plan gemaakt worden. Het plan goed onderbouwen, argumenten, cijfertjes en ga zo maar door. Het idee waar je zo blij van wordt, verdwijnt achter een berg waar je tegenop ziet.
Zo zonde is dat! Op deze manier stranden er prachtige ideeën en blijf je doen wat je doet, terwijl je er niet echt heel gelukkig van wordt. Is dat het je waard?
Je hebt maar 1 deadline
Besef dat er maar één echt belangrijke deadline in je leven is en dat is die van het leven zelf. Dit zeg ik niet om je bang te maken, of op te jagen. Nee, ik zeg dit omdat ik het je gun om je leven te leven op de manier waar jij zo blij van wordt. Los van belemmerende gedachten en met liefde voor het leven.
Spelen = proberen = leren
Waarom breng je er niet weer meer speelsheid in. Spelen, proberen, leren en doen wat je leuk vindt. Doen, zonder dat het meteen grote consequenties heeft. Starten en van daaruit zien wat de volgende stap is. Gun jezelf die ruimte en zet die voor jou zo belangrijke eerste stap.
Weet je niet precies wat voor jou een goede eerste stap is? Stuur me dan gerust een berichtje. Dan denk ik gewoon even met je mee.